เป็น ปรัชญา ในปัจจุบันซึ่งเน้นว่าการกระทำของมนุษย์ควรสอดคล้องกับหลักคุณธรรม
I informell bemärkelse syftar moralism på en traditionellt restriktiv syn på och en benägenhet att kritisera individer med en annan inställning. ในความรู้สึกของ moralism นอกระบบมีวัตถุประสงค์เพื่อดูข้อ จำกัด แบบดั้งเดิมของ เรื่องเพศ และมีแนวโน้มที่จะวิพากษ์วิจารณ์บุคคลที่มีการตั้งค่าที่แตกต่างกัน I detta avseende har moralismens omfattning gått i vågor under historien. ในการนี้ขอบเขตของการ moralism หายไปในคลื่นในประวัติศาสตร์ En känd moralistvåg sägs ibland vara den , eller som den också kallas i Sverige och Norge, som kännetecknade mitt. moralistvåg ที่รู้จักกันเป็นบางครั้งกล่าวว่าจะเป็น วิคตอเรีย หรือ Oscarianska เป็นที่รู้จักกันในสวีเดนและนอร์เวย์ซึ่งทำเครื่องหมาย 1800 ที่อยู่ตรงกลาง Exempel på rörelser som ibland är moralister är och . ตัวอย่างของการเคลื่อนไหวที่บางครั้งมี moralists เป็น คริสเตียนขวา และ การเคลื่อนไหวรุนแรง .
Moralist används i vardagligt tal ofta som en negativt laddad benämning. คนมีศีลธรรม colloquially ใช้มักจะเป็นประจุลบระยะ Den ges till människor som man anser lägger sig i andras liv, och därmed sätter sig till doms över deras levnadssätt. มันจะให้กับคนที่พวกเขาเชื่อว่ากำลังรบกวนการทำงานในชีวิตของผู้อื่นและจึงใส่ตัวเองขึ้นเป็นผู้พิพากษาไปทางของพวกเขาในชีวิต
The Fallacy of Moralism Moralism การเข้าใจผิดของ
To imagine that the gratifying of any sense, or the indulging of any delicacy in meat, drink, or apparel, is of itself a vice can never enter into a head that is not disordered by the frenzies of enthusiasm.... ที่จะคิดว่าพอใจความรู้สึกใด ๆ หรือ indulging ของเครื่องแต่งกายใด ๆ กินอาหารอร่อย ๆ ในเนื้อ, เครื่องดื่ม, หรือ, เป็นของตัวเองไม่เคยรองสามารถเข้าไปในความกระตือรือร้นหัวที่ไม่ได้ไม่เป็นระเบียบโดย frenzies ของ .... These indulgences are only vices when they are pursued at the expense of some virtue, as liberality or charity; in like manner as they are follies when for them a man ruins his fortune and reduces himself to want and beggary. vices indulgences เหล่านี้เฉพาะเมื่อพวกเขาถูกตามล่าที่อาศัยอำนาจตามค่าใช้จ่ายบางส่วนเป็นความเอื้ออารีหรือการกุศล; ในลักษณะเช่นที่พวกเขาจะ follies เมื่อพวกเขาคนสถานที่ปรักหักพังดวงชะตาของเขาและช่วยลดตัวเองต้องการและความยากจน Where they entrench upon no virtue but leave ample subject whence to provide for friends, family, and every proper object of generosity or compassion, they are entirely innocent. เมื่อยึดที่มั่นที่พวกเขาไม่มีคุณธรรม แต่ออกจากที่นั้นอาจเพียงพอที่จะให้สำหรับเพื่อนครอบครัวและทุกวัตถุที่เหมาะสมของความเอื้ออาทรหรือความเห็นอกเห็นใจพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ทั้งหมด
จริยธรรม , "Of Refinement in the Arts," Essays on EconomicsThe fallacy of moralism (adj. "moralistic") results from the generalization of moral imperatives and obligations into all of ethics. defines moralism in this way:การเข้าใจผิดของ moralism (adj. "ศีลธรรม") ผลที่ได้จากลักษณะทั่วไปของ imperatives คุณธรรมและความรับผิดชอบเป็นของ ลีโอนาร์เนลสัน moralism กำหนดในลักษณะนี้ : I call 'moralism' a system of normative moral principles sufficient for the positive regulation of life. 'moralism'ผมเรียกว่าระบบของคุณธรรมจริยธรรมที่เพียงพอสำหรับการควบคุมบรรทัดฐานในเชิงบวกของชีวิต In other words, moralism excludes the possibility of morally indifferent actions. ในคำอื่น ๆ ที่ไม่รวม moralism ความเป็นไปได้ของการกระทำที่ไม่แยแสศีลธรรม According to it, every action must be characterized as either fulfillment or violation of duty. ตามนั้นการดำเนินการทุกคนต้องมีลักษณะเป็นปฏิบัติตามหรือการละเมิดการปฏิบัติหน้าที่ [ System of Ethics , Yale University Press, 1956, p. ระบบ [จริยธรรม, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเยล, 1956, p. 89.] ] 89.
Note well : Moralism is not the same thing as morality ; it is a fallacy , one of having "too much" morality. หมายเหตุกัน : Moralism ไม่ใช่สิ่งเดียวกับศีลธรรมมันคือการเข้าใจผิดอย่างใดอย่างหนึ่งของการมีเกินไป"มากศีลธรรม" The word "moralism" therefore should not be used without the consciousness that it is a mistake . คำว่า"moralism"จึงไม่ควรใช้โดยไม่มีการผิดพลาดสติว่ามันคือ There will be various forms of moralism discussed below, and all of them are fallacies. จะมีหลายด้านล่างเป็นรูปแบบของการ moralism กล่าวและทั้งหมดของพวกเขา fallacies Also note: a "moralist" is merely someone with a moral theory , not necessarily a moralistic one; nevertheless, the subtlety of distinguishing morality from ideal ethics means that serious moralists tend to moralism in general, eg , , Utilitarianism, GE Moore, , etc. Moralism is the denial that there are other categories of value besides morality -- in other words, the denial of the of value. ทราบนอกจากนี้ :"ศีลธรรม"เป็นคนเพียงกับทฤษฎีคุณธรรมไม่จำเป็นต้องเป็นศีลธรรมหนึ่ง แต่สัดส่วนจริยธรรมความละเอียดอ่อนของความแตกต่างจากศีลธรรมเหมาะหมายความว่ามีแนวโน้มที่จะร้ายแรง moralists moralism โดยทั่วไปเช่น ขงจื๊อ , Kant , ประโยชน์นิยม, GE Moore , บัญญัติศาสนา อื่น ๆ ประเภทของค่านอกเหนือจากคุณธรรม -- อื่น ๆ ในคำปฏิเสธเป็น, Moralism เป็นต้นมีการปฏิเสธว่า ทฤษฎี polynomic ของค่า MORALISM: THE GOOD=MORALITY MORALISM : = จริยธรรมที่ดี | ||
ETHICS=MORALITY จริยธรรมจริยธรรม = | [Aesthetics, the beautiful and the ugly] The truly beautiful is what is morally good. [ความงามที่สวยงามและน่าเกลียด] สวยงามอย่างแท้จริงเป็นสิ่งที่ดีในทางศีลธรรม | |
MORALITY จริยธรรม | [Ideal or Euergetic Ethics] The good is what is morally good. [เหมาะหรือ Euergetic จริยธรรม] ดีเป็นสิ่งที่ดีในทางศีลธรรม | |
Morality, right and wrong : The only real form of value, all other forms of value are derivative and subordinate. , ขวาและผิดจริยธรรม : เฉพาะฟอร์มที่แท้จริงของค่านิยมทุกรูปแบบที่มีมูลค่ามีอนุพันธ์ทางการเงินและผู้ใต้บังคับบัญชา | ||
Imperatives -- commands imperatives -- คำสั่ง | ||
In the fallacy of moralism, the paradigm of obligation and duty comes to dominate ethics. ในการเข้าใจผิดของ moralism, กระบวนทัศน์ของภาระผูกพันและหน้าที่มาครองจริยธรรม All ethical goods are morally absolutized. สินค้าทั้งหมดเป็น absolutized ศีลธรรมจริยธรรม Non-moral goods and aesthetic goods are completely devalued because they are apart from what is morally right. สินค้า Non - ศีลธรรมและความงามเป็นสินค้า devalued เป็นเพราะพวกเขาจะแตกต่างจากสิ่งที่อยู่ในทางศีลธรรมขวา The aesthetic dignity of individuals -- the variety of their personal character, preferences, and self-fulfillment -- is lost; and all ethical or aesthetic rules are transformed by the moralistic advocate into moral obligations rigorously imposed on everyone and everything. ศักดิ์ศรีความงามของบุคคล -- ความหลากหลายของตัวอักษรส่วนบุคคลของพวกเขา, การตั้งค่าและการเติมเต็มตนเอง -- จะหายไปและกฎจริยธรรมหรือเกี่ยวกับสุนทรียศาสตร์ถูกเปลี่ยนโดยสนับสนุนการสอนศีลธรรมคุณธรรมเป็นภาระหน้าที่ที่กำหนดอย่างเข้มงวดในทุกคนและทุกอย่าง Moralistic theories can be deontological or teleological; but any teleological theory with real moral obligation (ie that is not morally aesthetic) will be moralistic, since an obligation to realize non-moral ends intrinsically moralizes ideal ethics. ทฤษฎีการสอนศีลธรรมสามารถ deontological หรือ teleological แต่ใดทฤษฎี teleological กับภาระผูกพันทางศีลธรรมจริง (คือที่ไม่ได้เกี่ยวกับสุนทรียศาสตร์แท้ๆ) จะได้รับการสอนศีลธรรมเนื่องจากตระหนักถึงภาระหน้าที่ที่ไม่สิ้นสุดคุณธรรมจริยธรรม intrinsically moralizes เหมาะ Nevertheless deontological theories are more typical of moralism, since they can simply ignore consequences as irrelevant and locate all of ethics in moral principles. อย่างไรก็ตามทฤษฎี deontological มีมากขึ้นตามแบบฉบับของ moralism เนื่องจากพวกเขาก็ไม่สนใจผลกระทบที่ไม่เกี่ยวข้องและตำแหน่งทั้งหมดของหลักคุณธรรมจริยธรรมใน
The differentiation of ethics into morality and ideal, or euergetic, ethics goes back to the great German poet, playwright, and scholar Friedrich von Schiller (1759-1805) , the immortal author of the Ode to Joy , the poem that Ludwig van Beethoven included in the fourth movement of his Ninth Symphony. euergetic ความแตกต่างของจริยธรรมในศีลธรรมและอุดมคติหรือจริยธรรมไปกลับไปเยอรมันกวีที่ยิ่งใหญ่นักเขียนบทละครและนักวิชาการ Friedrich von Schiller (1759-1805), ผู้เขียนอมตะของ Ode กับความสุข, กลอนที่ Ludwig Van Beethoven รวม ในการเคลื่อนไหวที่สี่ของ Ninth Symphony ของเขา Leonard Nelson's account of Schiller's modification of Kantian ethics also includes an important discussion of moralism: บัญชีลีโอนาร์เนลสันของการดัดแปลง Schiller ของจริยธรรม Kantian ยังรวมถึงการอภิปรายที่สำคัญของ moralism :
It is usually said that Schiller's contribution to ethics was to mitigate the rigorism of Kant. มันมักจะกล่าวว่าเงินสมทบ Schiller เพื่อจริยธรรมเพื่อบรรเทา rigorism ของ Kant The precise contrary is the truth. ขัดแม่นยำคือความจริง One way to summarize Schiller's contribution to the development of ethics would be to say that he was the first to free moral rigorism from that association with moralism which had previously been the rule in ethics -- thereby making it possible, as it had not really been before, to establish the validity of moral rigorism in its true significance. ทางหนึ่งที่จะสรุปเงินสมทบ Schiller ของการพัฒนาจริยธรรมนั้นน่าจะเป็นบอกว่าเขาเป็นคนแรกที่ rigorism คุณธรรมฟรีจากสมาคมที่มี moralism ที่ได้รับก่อนหน้านี้กฎในจริยธรรม -- จึงทำให้มันเป็นไปได้ที่มันได้มีไม่ได้จริงๆ ก่อนเพื่อสร้างความถูกต้องของ rigorism คุณธรรมในความสำคัญที่แท้จริงของ ความหมายที่แท้จริง [Rigorism ของ] เป็นที่กฎหมายคุณธรรมถูกต้องอย่างเคร่งครัดโดยไม่มีข้อยกเว้นใด ๆ Moral rigorism is, howevever, quite difference from the moralism of Kantian ethics, ie its peculiarity of admitting no other principle of evaluation, for judging an action, than the law of morality. rigorism จริยธรรมคือ howevever ความแตกต่างมากจาก moralism ของจริยธรรม Kantian คือความแปลกประหลาดของการไม่ยอมรับหลักการอื่น ๆ ของการประเมินผลในการตัดสินการกระทำดีกว่าที่กฎหมายของศีลธรรม Only by eliminating this moralism could moral rigorism acquire its full purity and strength, which it did not achive even in Kant's own work. โดยเฉพาะการขจัด moralism นี้ rigorism คุณธรรมอาจได้รับความบริสุทธิ์เต็มแรงและมันซึ่งมันไม่ประสบความสำเร็จในการทำงานของตัวเองแม้ Kant ของ As long as it was confused with moralism it was bound to seem harsh and one-sided, appearing to imply the exclusion from ethics of any aesethetic ideal of life. ตราบใดที่มันเป็นสับสนกับ moralism มันเป็นผูกติดกับดูเหมือนรุนแรงและมีด้านเดียวปรากฏตัวเพื่อบ่งบอกถึงการยกเว้นจากจริยธรรมของเหมาะ aesethetic ใด ๆ ของชีวิต [Leonard Nelson, Progress and Regress in Philosophy (originally Fortschritte und Rückschritte der Philosophie ) Vol. [ลีโอนาร์เนลสัน, ความคืบหน้าและถอยหลังในปรัชญา (เดิม Fortschritte und der Philosophie Rückschritte) Vol II, Basil Blackwell, Oxford, 1971, p. II, Basil Blackwell, Oxford, 1971, p. 34] 34]
Moralism tends to abolish the aesthetic paradigm (the mode of value outside of ethics) outright through anaesthesia [adj. Moralism มีแนวโน้มที่จะยกเลิกกระบวนทัศน์ความงาม (จริยธรรมโหมดค่าของนอก) ตรงไปตรงมาผ่าน [adj ระงับความรู้สึก "anaesthetic"], the denial of beauty and aesthetic value (not, in this case, the loss of consciousness due to drugs), and anhedonia [adj. ยาชา"]", การปฏิเสธของความงามและคุณค่าความงาม (ไม่ในกรณีนี้การสูญเสียของสติเนื่องจากยาเสพติด), และ anhedonia [adj "anhedonic"], the inability to experience pleasure or the moral condemnation of pleasure. ]"anhedonic", การไร้ความสามารถได้สัมผัสกับความสุขหรือการลงโทษทางจริยธรรมของความสุข
I had heard the term "anaesthetic" earlier, but in this instance I take it directly from Robert Hughes , the art critic and historian. ผมเคยได้ยินคำว่า"ยาชา"ก่อนหน้านี้ แต่ในกรณีนี้ผมใช้เวลาได้โดยตรงจากโรเบิร์ตฮิวส์, นักวิจารณ์ศิลปะและประวัติศาสตร์ In the Culture of Complaint (Oxford University Press, 1993), Hughes says: ในวัฒนธรรมที่มีการร้องเรียน (Oxford University Press, 1993), Hughes says :
...the abiding traits of American victim art are posturing and ineptitude. ... ลักษณะปฏิบัติของศิลปะอเมริกันเป็นเหยื่อ posturing และความไม่ถูกที่ In the performances of and Holly Hughes you get the extreme of what can go wrong with art-as-politics -- the belief that mere expressiveness is enough; that I become an artist by showing you my warm guts and defying you to reject them. ในการแสดงของ ชาวกะเหรี่ยง Finley และ Holly Hughes คุณได้รับมีมากในสิ่งที่สามารถไปอย่างผิดปกติเป็นศิลปะการเมือง -- พอเพียงความเชื่อที่เต็มไปด้วยความหมายคือ; ว่าฉันปฏิเสธเป็นศิลปินโดยการแสดงความอบอุ่นของฉันคุณกล้าและ defying คุณ พวกเขา You don't like my guts? คุณไม่ชอบกล้าของฉันหรือไม่ You and Jesse Helms, fella. คุณและ Jesse Helms, fella
The claims of this stuff are infantile. การเรียกร้องของสิ่งนี้เป็นในวัยแรกเกิด I have demands, I have needs. ผมมีความต้องการผมมีความต้องการ Why have you not gratified them? ทำไมคุณไม่ได้พอใจได้อย่างไร The "you" allows no differentiation, and the self-righteousness of the "I" is deeply anaesthetic [ sic ]. "คุณ"จะช่วยให้ไม่แตกต่างและความชอบธรรมของตนเอง"ฉัน"เป็นอย่างยิ่งยาชา [SIC] One would be glad of some sign of awareness of the nuance that distinguishes art from slogans. หนึ่งจะดีใจของเครื่องหมายบางส่วนของความตระหนักในความแตกต่างกันนิดหน่อยที่แตกต่างศิลปะจากคำขวัญ [p. [หน้า 186-187] 186-187] As it happens, the term actually goes back to Aristotle, who says: ตามที่เกิดขึ้นจริงในระยะไปกลับไปอริสโตเติลที่ says :
Men erring on the side of deficiency as regards pleasures ( hêdonás ), and taking less than a proper amount of enjoyment ( khaírontes , "enjoying") in them, scarcely occur; such insensibility ( anaisthêsía ) is not human ( anthrôpiké ) [ Nicomachean Ethics , Book III, xi, 7, Loeb Classical Library, Harvard U. Press, 1926-1982, pp.180-183]. erring ผู้ชายในด้านของการขาดในเรื่องความสุข (hêdonás) และสละน้อยกว่าจำนวนที่เหมาะสมของความเพลิดเพลิน (khaírontes,"เพลิดเพลินกับ") ในพวกเขาแทบจะไม่เกิดขึ้น; การไม่มีความรู้สึกเช่น (anaisthêsía) จะไม่ใช่มนุษย์ (anthrôpiké) [Nicomachean จริยธรรม , Book III, Xi, 7, Loeb Classical Library, Harvard U. Press, 1926-1982, pp.180 - 183]
Here "anaesthesia" is closer in meaning to modern "anesthesia" and in this usage to "anhedonia," as below. ที่นี่"anesthesia"เป็นผู้ใกล้ชิดในความหมายถึง"ยาชา"ที่ทันสมัยและในการใช้งานนี้เป็น"anhedonia,"ดังต่อไปนี้ Since "aesthetic" now tends to refer to art and beauty, the sense now (as in Hughes) is for "anaesthesia" to be an insensibility to art and beauty. เมื่อ"ความงาม"ตอนนี้มีแนวโน้มที่จะหมายถึงศิลปะและความงาม, ความรู้สึกตอนนี้ (ใน Hughes) เป็น"ยาชา"เพื่อให้ความรู้สึกถึงศิลปะและความงาม Aristotle, viewing such a thing as inhuman and rare, evidently did not anticipate the ideologies and religious and political systems that would be actively hostile to personal pleasures and enjoyments. อริสโตเติล, ดูรายการดังกล่าวเป็นสิ่งทารุณและหายาก, ชัดเจนไม่ได้คาดว่าจะมีอุดมการณ์และระบบทางศาสนาและการเมืองอย่างแข็งขันที่จะเป็นปฏิปักษ์ต่อความสุขส่วนบุคคลและของ enjoyments The religious phenomenon is Mediaeval, the political, Modern. ปรากฏการณ์ทางศาสนาเป็นเกี่ยวกับยุคกลาง, การเมือง, โมเดิร์น Anhedonia เป็นชื่อเดิมของวู้ดดี้อัลเลนที่ชนะออสการ์ 1977 ภาพยนตร์แอนนี่ฮอลล์ By the end of the movie Diane Keaton accuses Allen of not being able to enjoy life enough, and he answers that he can't as long as someone, somewhere is suffering. โดยท้ายภาพยนตร์ Diane Keaton กล่าวหาของอัลเลนที่ไม่สามารถสนุกกับชีวิตที่พอเพียงและเขาตอบว่าเขาไม่สามารถตราบใดที่ใครสักคนที่อื่นเป็นทุกข์ Anhedonia sounds like the famous definition of Puritanism by HL Mencken: that a Puritan is someone who is always suspicious that someone, somewhere is having a good time. Anhedonia เสียงเหมือนคำนิยามที่มีชื่อเสียงของ Puritanism โดย HL Mencken : ที่คนเจ้าระเบียบเป็นคนที่มีความน่าสงสัยอยู่เสมอว่าคนที่อยู่ที่ไหนสักแห่งจะมีช่วงเวลาที่ดี Both anaesthesia and anhedonia, which collectively we might just call "Puritanism," occur because beauty and pleasure are polynomicly independent of moral evaluation: beauty and pleasure may then be seen as intrinsically immoral forms of evaluation and therefore, for a moralistic system, merely moral evils, not independent forms of evaluation. การระงับความรู้สึกทั้งสองและ anhedonia ซึ่งเรียกรวมกันเราก็จะเรียกว่า"Puritanism"เกิดขึ้นเพราะความงามและความสุขเป็น polynomicly อิสระของการประเมินคุณธรรม : ความงามและความสุขนั้นอาจจะเห็นเป็นรูปแบบของการประเมิน intrinsically ผิดศีลธรรมและทำให้ระบบการสอนศีลธรรมคุณธรรมเพียง ชั่ว, ไม่เป็นอิสระจากรูปแบบการประเมินผล Since beauty or pleasure occur independently of moral worth, they can be seen in the first place as undeserved , since they are not distributed as appropriate moral rewards, and in the second place as oppressive , since they misdirect us from the "true," ie the moral, evaluation and so burden us with adverse judgments and concerns, and ourselves and others, that morally we shouldn't have to deal with. เนื่องจากความงามหรือความสุขเกิดขึ้นเป็นอิสระจากมูลค่าคุณธรรมพวกเขาสามารถมองเห็นในสถานที่แรกเป็นที่ได้ไม่ถูกเนื่องจากพวกเขาจะไม่กระจายเป็นรางวัลคุณธรรมที่เหมาะสมและในสถานที่ที่สองเป็นภาระ, ตั้งแต่พวกเขาแนะผิดเราจาก"จริง"คือ การประเมินผลด้านคุณธรรมจริยธรรมและภาระเพื่อให้เรามีคำตัดสินที่เลวร้ายและความกังวลและอื่น ๆ ตัวเราและที่ในทางศีลธรรมเราไม่ควรต้องจัดการกับ To say that beauty might be both undeserved and oppressive (ie both good and bad, a reward and a punishment) seems self-contradictory, but it is not an uncommon form of judgment. เพื่อจะพูดความงามที่อาจจะมีทั้งที่ได้ไม่ถูกและภาระ (คือทั้งดีและไม่ดี, รางวัลและการลงโทษ) ดูเหมือนว่าแย้งกัน แต่ยังไม่ได้รูปแบบผิดปกติของการตัดสิน
Oscar Wilde condemns this, in his own way, by saying, "Those who find ugly meanings in beautiful things are corrupt without being charming. This is a fault." Oscar Wilde ประณามนี้ในทางของตัวเองด้วยการบอกว่าผู้ที่พบความหมายที่น่าเกลียดในสิ่งที่สวยงามเสียหายโดยไม่ต้องมีเสน่ห์. นี่เป็นความผิด." Anhedonia implies the severity and humorlessness typical of moralism even in the ordinary use of the word "moralistic." Anhedonia หมายถึงความรุนแรงและ humorlessness ทั่วไปของ moralism แม้ในการใช้งานตามปกติของคำว่า"สอนศีลธรรม. The denial of anaesthesia is aestheticism proper (as opposed to moral aestheticism, described ): that aesthetic value, the evaluation of the beautiful and the ugly, is independent of moral, religious, or political evaluation. การระงับความรู้สึกปฏิเสธการเป็นสุนทรียศาสตร์ที่เหมาะสม (ตรงข้ามกับสุนทรียศาสตร์คุณธรรมที่ อธิบาย ด้านล่าง ) : ว่าค่าความงาม, น่าเกลียดการประเมินผลที่สวยงามและมีความเป็นอิสระของศาสนาหรือการเมืองกา
Camille Paglia gives us, in passing, a definition of aestheticism:Camille Paglia ให้เราในการผ่าน, สุนทรียศาสตร์ความหมายของ :
It [the novel Mademoiselle de Maupin , by Théophile Gautier] incorporates letters, narrative, dramatic dialogue, even an essay -- the infamous preface, first manifesto of aestheticism. มัน [นวนิยาย Mademoiselle de Maupin, โดย Théophile Gautier] รวมจดหมายเล่าการสนทนาอย่างแม้เรียงความ -- คำนำเสีย, แถลงการณ์แรกของสุนทรียศาสตร์ Gautier attacks bourgeois values and asserts art has neither social utility nor moral content. Gautier การโจมตีค่าเกี่ยวกับชนชั้นกลางและยืนยันศิลปะมีทั้งสาธารณูปโภคทางสังคมหรือเนื้อหาคุณธรรม Beauty alone is art's mission. ความงามเพียงอย่างเดียวคือภารกิจของศิลปะ [ Sexual Personae , p. [ชื่อตัวทางเพศ, p 409] 409] |
Oscar Wilde, in his own preface to The Picture of Dorian Gray , says, "They are the elect to whom beautiful things mean only Beauty"; and he gives us the most succinct characterization of aestheticism: "All art is quite useless." ออสการ์ไวล์ด, ในคำนำของตัวเองเพื่อ Picture of Dorian Gray, กล่าวว่า"พวกเขาเป็นความงามเลือกที่จะสวยงามซึ่งหมายถึงสิ่งเท่านั้น"; และเขาทำให้เรามีลักษณะกะทัดรัดที่สุดของสุนทรียศาสตร์ :"ศิลปะทั้งหมดจะไม่ได้ผลค่อนข้าง.
Anaesthesia and anhedonia most easily occur in systems of religious or political moralism, where all valuation and obligation are bent towards religious or political ends, no independent forms of evaluation can be allowed, and any purposes apart from the religiously or politically worthy are frivolous, reprehensible, or evil. Anaesthesia และ anhedonia ได้อย่างง่ายดายที่สุดเกิดขึ้นในระบบหรือทางการเมือง moralism ทางศาสนาซึ่งการประเมินทั้งหมดและเป็นงอภาระผูกพันทางการเมืองที่มีต่อหรือจบศาสนาไม่มีอิสระในรูปแบบของการประเมินสามารถได้รับอนุญาตและความมุ่งหมายใด ๆ นอกเหนือจากศาสนาหรือทางการเมืองอย่างสวยหรูจะไม่สำคัญ, เลวทราม , หรือชั่วร้าย ในขณะที่ moralism ทางศาสนาที่คุ้นเคยจากมากของประวัติศาสตร์และ moralism ทางการเมืองอย่างน้อยตั้งแต่การปฏิวัติฝรั่งเศส, คริสต์ศตวรรษที่ 20 ที่ให้ตัวอย่างของทั้งสองทำให้ขนพองสยองขวัญ
A good example of anhedonic religious moralism can be found with the Ayatollâh Khomeini of . ตัวอย่างที่ดีของศาสนา moralism anhedonic สามารถพบกับ Ayatollâh Khomeini ของ อิหร่าน . Khomeini never smiled in public, and he was finally asked about this by a reporter. Khomeini ไม่เคยยิ้มในที่สาธารณะและในที่สุดเขาถูกถามเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยผู้รายงานข่าว His answer was, "Islâm is serious all the time." คำตอบของเขาคือ"ศาสนาอิสลามเป็นเรื่องรุนแรงตลอดเวลา. Khomeini actually wrote: Khomeini จริง wrote : Allah did not create man so that he could have fun. อัลลอไม่ได้สร้างคนเพื่อให้เขาได้มีความสนุกสนาน The aim of creation was for mankind to be put to the test through hardship and prayer. จุดมุ่งหมายของการสร้างได้สำหรับมนุษย์ที่จะนำไปทดสอบผ่านความยากลำบากและสวดมนต์ An Islamic regime must be serious in every field. ระบอบอิสลามจะต้องจริงจังในทุกสาขา There are no jokes in Islam. มีเรื่องตลกไม่อยู่ในศาสนาอิสลาม There is no humor in Islam. มีอารมณ์ขันในศาสนาอิสลามไม่มี There is no fun in Islam. มีความสนุกสนานในศาสนาอิสลามไม่มี There can be no fun and joy in whatever is serious. สามารถมีได้ไม่สนุกและความสุขในสิ่งที่เป็นเรื่องรุนแรง [quoted in Amir Taheri, The Spirit of Allah: Khomeini and the Islamic Revolution , Adler & Adler, 1986, p.259]Khomeini also said, "Music is treason to our nation and to our youth." Khomeini ยังกล่าวว่า"ดนตรีเป็นกบฏต่อประเทศของเราและเพื่อเยาวชนของเรา." This is all much like stories about the religious police in Saudi Arabia, who have been known to knock on doors and warn people if they could be heard laughing from the street. ทั้งหมดนี้เป็นเหมือนเรื่องราวเกี่ยวกับตำรวจทางศาสนาในประเทศซาอุดิอารเบีย, ผู้ได้รับทราบกันดีว่าเคาะประตูและเตือนประชาชนหากพวกเขาอาจจะได้ยินหัวเราะจากถนน
Although religious moralism has now revived as a geopolitical , political moralism was more widespread and more destructive in the 20th century. แม้ว่า moralism ศาสนาได้ฟื้นฟูในขณะนี้เป็นภูมิศาสตร์การเมือง ภัยคุกคาม , moralism ทางการเมืองได้มากขึ้นอย่างกว้างขวางและมากขึ้นการทำลายล้างในศตวรรษที่ 20 Although common in totalitarian regimes, from Nazi Germany and Soviet Russia to Communist China and Cuba, the most horrifying and monstrous example comes from , where the Communist Khmer Rouge murdered perhaps a third of the population of the entire country, more than two million people. แม้ว่าจะพบได้บ่อยในระบอบ totalitarian, จากนาซีเยอรมนีและสหภาพโซเวียตรัสเซียไปยังคอมมิวนิสต์จีนและคิวบาที่น่ากลัวและใหญ่โตมากที่สุดเช่นมาจาก ประเทศกัมพูชา ที่คอมมิวนิสต์เขมรแดงฆาตกรรมบางทีหนึ่งในสามของประชากรของทั้งประเทศมากขึ้นกว่าสองล้านคน . Not just beauty and pleasure, but even ordinary human sentiment and affection were prohibited and punished as "counter-revolutionary" activity. ไม่เพียงแค่ความงามและความสุข แต่ความเชื่อมั่นของมนุษย์สามัญและจิตแม้ถูกห้ามและลงโทษเป็น"counter - ปฏิวัติ"กิจกรรม The following passage from RJ Rummel's Death by Government [Transaction Publishers, 1994, pp.186-187] tells the terrible tale: ทางต่อไปนี้จากการเสียชีวิต RJ Rummel ของรัฐบาล [รายการผู้จัดพิมพ์, 1994, pp.186 - 187] บอกเรื่องน่ากลัว :
Of course, love between people could not be allowed -- it interfered with work. แน่นอนความรักระหว่างคนอาจไม่ได้รับอนุญาต -- มันรบกวนกับการทำงาน Not only was sex between the unmarried absolutely forbidden, but in some places boys and girls were threatened with execution for as little as holding hands. ไม่เพียง แต่มีเพศสัมพันธ์ระหว่างที่ยังไม่แต่งงานที่ต้องห้ามอย่างแน่นอน แต่ในบางสถานที่ที่เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงถูกข่มขู่ด้วยการทำงานสำหรับน้อยได้ตามที่จับมือกัน
Normal family life, including love and sorrow, was impossible in some villages. ชีวิตครอบครัวปกติรวมทั้งความรักและความเศร้าโศก, เป็นไปไม่ได้ในบางหมู่บ้าน Children were taken away from their parents to live and work in labor brigades. เด็กถูกนำออกไปจากพ่อแม่ของพวกเขาอยู่อาศัยและทำงานใน brigades แรงงาน If they died of fatigue or disease, which many did, their parents would eventually be informed. ถ้าพวกเขาเสียชีวิตจากความเมื่อยล้าหรือโรคซึ่งไม่มากพ่อแม่ของพวกเขาจะได้รับการแจ้งในที่สุด At this point what emotion the parents showed could mean life or death. ณ จุดอารมณ์สิ่งที่ผู้ปกครองอาจหมายถึงการมีชีวิตหรือเสียชีวิตนี้ If they wept or displayed extreme unhapppiness, this showed bourgeois sentimentality. ถ้าพวกเขาร้องไห้หรือแสดง unhapppiness รุนแรงในครั้งนี้แสดงความเห็นอกเห็นใจเกี่ยวกับชนชั้นกลาง After all, their children had sacrificed themselves for the revolution and the parents should be proud, not unhappy. หลังจากเด็ก ๆ ของพวกเขาเสียสละตัวเองเพื่อการปฏิวัติและพ่อแม่ควรจะภาคภูมิใจไม่พอใจ Similarly, a wife expressing grief over an executed husband -- an enemy of the revolution -- was explicitly criticizing the Khmer Rouge. ในทำนองเดียวกันภรรยาแสดงความเศร้าสลดกว่าสามีรัน -- ศัตรูของการปฏิวัติ -- ได้อย่างชัดเจนวิจารณ์เขมรแดง This unforgivable act of sentimentality and individuality could mean death. พระราชบัญญัตินี้ยกโทษให้ไม่ได้ของความเห็นอกเห็นใจและความแตกต่างกันอาจหมายถึงการเสียชีวิต The tale of Bunheang Ung vividly illustrates the danger of normal feelings. เรื่องของ Bunheang อึ้งก่ำแสดงให้เห็นอันตรายของความรู้สึกปกติ In December 1977 his work group was sent to work in Phum Maesar Phrachan hamlet. ในธันวาคม 1977 กลุ่มงานของเขาถูกส่งไปทำงานในหมู่บ้านภูมิ Maesar พระจันทร์ Coindidentally, his aunt of which he was very fond, lived there and he had not seen her for some time. Coindidentally, ป้าของที่เขาชอบมากของเขาอาศัยอยู่ที่นั่นและเขาไม่เคยเห็นมาเป็นบางครั้ง
When he met her suddenly one day he impulsively took her hand. เมื่อเขาได้พบกับเธอก็วันหนึ่งเขามีแรงเอามือของเธอ "I forgot, you see," Bun later explained. "ฉันลืมคุณจะเห็น,"บุญมาอธิบาย "I missed her, and I was pleased to see her." "ฉันพลาดของเธอและผมยินดีที่จะเห็นเธอ." Immediately a Khmer Rouge cadre shouted at him. ทันที cadre เขมรแดงตะโกนไปที่เขา Bun dropped his aunt's hand and jumped away, but the crime had been committed. ป้าบุญทิ้งมือของเขาและกระโดดออกไป แต่อาชญากรรมมีความมุ่งมั่น A meeting of Bun's [work] group was immediately called to deal with this serious breach of the rules. การประชุมของกลุ่มบุญของ [ทำงาน] ถูกเรียกทันทีเพื่อจัดการกับการละเมิดกฎที่ร้ายแรงนี้ Bun was several [ sic ] criticized for his failure to develop a revolutionary morality. เป็นบุญหลาย [SIC] วิจารณ์สำหรับความล้มเหลวของเขาในการพัฒนาคุณธรรมปฏิวัติ His action proved that he had failed to change his mode of thinking and failed to renounce the corrupt morality of the old regime. การกระทำของเขาพิสูจน์ว่าเขาล้มเหลวในการเปลี่ยนโหมดของเขาคิดและไม่สามารถละทิ้งคุณธรรมความเสียหายของระบบการปกครองเก่า It was a most serious charge. มันเป็นค่าใช้จ่ายที่ร้ายแรงที่สุด Bun apologized. บุญขอโทษ His group leader advised him to change his ways, or he would be punished most severely. ผู้นำกลุ่มของเขาแนะนำให้เขาเปลี่ยนวิธีการของเขาหรือเขาจะต้องได้รับโทษอย่างรุนแรงที่สุด Bun had no need to ask what that punishment would be.... บุญมีสิ่งที่ต้องขอให้ลงโทษว่าจะไม่มี แม้แต่การโทรของภรรยาหนึ่งโดยการแสดงความรักบางคำของถูกห้าม Haing ง ได้รับการได้ยินการทำเช่นนี้โดยสายลับผู้ที่ยังมีรายงานว่าเขาได้กินอาหารที่เขาเลือกมากกว่านำมารับประทานอาหารในชุมชน Interrogated about these sins, he was told, "The chhlop [spies] say that you call your wife 'sweet.' สอบสวนเกี่ยวกับความผิดเหล่านี้เขาได้บอกว่า"chhlop [สายลับ] บอกให้ว่าคุณโทรภรรยาของคุณหวาน.' We have no 'sweethearts' here. That is forbidden." ขณะนี้มี'Sweethearts'ไม่มีที่นี่. นั่นเป็นที่ต้องห้าม. He then was taken to a prison where he was severally [ sic ] tortured, had a finger cut off and an ankle sliced with a hatchet. เขาก็ถูกนำไปทรมานนักโทษที่ซึ่งเขาได้อย่างเฉพาะตัว [SIC], มีลายนิ้วมือและขวานตัดข้อเท้าหั่นบาง ๆ กับ He barely survived. เขาแทบไม่รอด
Although the brutality and evil of these events almost defies belief (and were not believed by many, until the Vietnamese exposed them for their own purposes), they differ only in degree, not in kind or in principle, from the regime established by Lenin and Stalin in Russia. ถึงแม้ว่าความโหดร้ายและความชั่วร้ายของเหตุการณ์เหล่านี้เกือบ defies ความเชื่อ (และไม่เชื่อว่าโดยมากจนเวียดนามสัมผัสพวกเขาเพื่อจุดประสงค์ของตัวเอง) พวกเขาแตกต่างเฉพาะในการศึกษาระดับปริญญาไม่ได้อยู่ในประเภทหรือในหลักการจากระบบการปกครองที่จัดตั้งขึ้นโดยเลนินและ สตาลินในรัสเซีย The word for such politics -- Terror -- is borrowed from similar policies during the French Revolution, when Robespierre forthrightly asserted that the Terror was the direct manifestation of Virtue : "Terror is naught but prompt, severe, inflexible justice; it is therefore an emanation of virtue." การเมืองคำดังกล่าว -- กลัว -- สามารถกู้ยืมเงินจากนโยบายที่คล้ายกันในระหว่างการปฏิวัติฝรั่งเศสเมื่อ Robespierre โผงอ้างว่ากลัวเป็นอาการโดยตรงของคุณธรรม :"กลัว แต่ให้มิใช่, รุนแรง, ความยุติธรรมไม่อ่อนมันจึงเป็น การกำเนิดของคุณธรรม.
Even more disturbing than feminist anaesthesia is the now established principle in "sexual harassment" law that sexual images and innuendo in the workplace, even in one case a man merely keeping a picture of his wife, wearing a bathing suit, on his desk, constitute a "hostile environment" to female workers. รบกวนมากยิ่งขึ้นกว่าการระงับความรู้สึกสตรีนิยมเป็นหลักคำสอนในขณะนี้การล่วงเกินทางเพศ"กฎหมาย"ว่าภาพทางเพศและการเสียดสีในที่ทำงานแม้ในกรณีที่คนหนึ่งเพียงภรรยาเก็บภาพของเขาสวมใส่ชุดอาบน้ำ, บนโต๊ะทำงานของเขาเป็นการ "สภาพแวดล้อมที่เป็นมิตร"เพื่อคนงานหญิง
There was a remarkable volte-face by many feminists in much of this rhetoric, and even in previously stated and existing legal principles, once President was credibly accused, not just of sexual harassment by Paula Jones, but even of forcible sexual contact and rape by others. ได้มี feminists - การเด่นวนหลายใบหน้าที่โดดเด่นมากโดยในเชิงสำนวนนี้และแม้ในที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้และหลักกฎหมายที่มีอยู่เมื่อประธานาธิบดี บิลคลินตัน ถูกกล่าวหาว่าสนิทใจไม่เพียง แต่การล่วงละเมิดทางเพศโดยพอลล่า Jones, แต่แม้กระทั่งการติดต่อทางเพศและการใช้กำลังบังคับ การข่มขืนโดยคนอื่น ๆ It cannot be expected, however, that this is any more than a politically expedient and hypocritical exception to previous theory. และไม่สามารถคาดหวัง แต่ที่นี้เป็นข้อยกเว้นใด ๆ ในทางการเมืองมากกว่าสมควรและหลอกลวงกับทฤษฎีก่อนหน้านี้ None of the Clinton apologists have suggested reforming any of the applicable laws or principles. ไม่มี apologists คลินตันได้แนะนำใด ๆ ของการปฏิรูปกฎหมายที่ใช้บังคับหรือหลักการ
While it is the tendency of Wolff and others to present emphasis on beauty as a recent and Western phenomenon -- as part, indeed, of the conservative blacklash of the 80's (although this is rather strange considering the alliance of anti-porn feminists with anti-porn conservatives) -- this does not explain historical and cross-cultural cases like the name of the famous ancient Egyptian Queen Nefertiti, which means "The Beautiful One Has Come," or a traditional Hawaiian girl's name like "Haunani," which means "Very Beautiful," or the ขณะที่เป็นแนวโน้ม ของ Wolff และอื่น ๆ เพื่อนำเสนอเน้นความงามเป็นปรากฏการณ์ที่ผ่านมาและเวสเทิร์ -- เป็นส่วนหนึ่งแท้จริงของ blacklash อนุรักษ์นิยมของ 80 ของ (แม้ว่าจะแปลกค่อนข้างพิจารณาต่อต้านพันธมิตรของ - porn feminists กับการต่อต้านการ - porn อนุรักษ์นิยม) -- นี้ไม่ได้อธิบายรายประวัติศาสตร์และข้ามวัฒนธรรมเช่นชื่อของอียิปต์โบราณที่มีชื่อเสียง Queen Nefertiti ซึ่งหมายความว่า"สวยได้มาหนึ่ง"หรือชื่อเดิมของสาวฮาวายเช่น"Haunani"ซึ่งหมายถึง "สวยมาก"หรือ Chinese character that writes the character for "woman" twice to mean "handsome" or "pretty." ตัวอักษรจีนที่เขียนตัวอักษรสำหรับ"ผู้หญิง"สองครั้งเพื่อหมายถึง"หล่อ"หรือ"สวย." A striking example of contasting the beauty of women with the martial vocation of men may be found in the great Indian epic, the . เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของ contasting ผู้หญิงกับความงามของอาชีพการต่อสู้ของคนอาจจะพบได้ในอินเดียมหากาพย์ยิ่งใหญ่, มหาภารตะ . Here the princess Draupadî, for whom the hero Arjuna will compete in the "bridegroom choice," and her brother Dhr.stadyumna, both of whom were miraculously born from an altar fire, are described: ที่นี่เจ้าหญิง Draupadî, สำหรับผู้ที่ฮีโร่ Arjuna จะแข่งขันใน"ตัวเลือกเจ้าบ้า"และพี่ชาย Dhr.stadyumna, เธอทั้งสองคนได้อย่างปาฏิหาริย์เกิดจากไฟไหม้แท่นบูชา, มีคำอธิบาย :
[ The Mahâbhârata , Vol. [มหาภารตะ, Vol I, The Book of the Beginning , University of Chicago Press, 1973, p. I, หนังสือการเริ่มต้น, มหาวิทยาลัยกด Chicago, 1973, p. 347; photo is of supermodel Yasmeen Ghauri, who is a half Pakistani and half German Canadian. 347; ภาพเป็นของสุดยอดซูเปอร์ Yasmeen Ghauri ซึ่งเป็นครึ่งหนึ่งของปากีสถานและครึ่งหนึ่งของแคนาดาเยอรมัน Click photo for 107K file.] คลิกรูปถ่ายเพื่อ 107K ไฟล์.]
To anaesthetic, moralistic feminism, this passage is a classic example of sexism: what is remarkable about Draupadî is her physical หากต้องการยาชา, นิสัยผู้หญิงสอนศีลธรรม, ทางนี้เป็นตัวอย่างที่คลาสสิกของการรังเกียจผู้หญิง : สิ่งที่น่าสังเกตเกี่ยวกับ Draupadî เป็นของเธอทางร่างกาย
At the same time, some of the most striking recent "pin-up" artwork of female nudes has been done by women, like Olivia de Berardinis (eg Let them Eat Cheesecake, the Art of Olivia , Ozone Productions, 1993). ในขณะเดียวกันบางโดดเด่นมากที่สุดเมื่อเร็ว ๆ นี้"ขาขึ้น"งานศิลปะของ nudes หญิงได้รับการกระทำโดยผู้หญิงชอบ Olivia de Berardinis (เช่นให้พวกเขากินชีส, Olivia ศิลปะของโอโซน Productions, 1993) As models, Olivia has often used women like Pamela Anderson and Julie Strain, who are hardly feminist role models (Anderson even used the surname "Lee" when she was married to her sometimes abusive husband), but who do, undoubtedly, look good. เป็นโมเดล, โอลิเวียมีผู้หญิงมักจะใช้เช่น Pamela Anderson และจูลี่สายพันธุ์ที่มีแทบจะไม่เป็นแบบอย่างสตรีนิยม (Anderson แม้ใช้นามสกุล"ลี"เมื่อเธอได้แต่งงานกับสามีของเธอที่ไม่เหมาะสมบางครั้ง) แต่ที่ทำไม่ต้องสงสัย, ดูดี
In an artistic or professional context, it is ironically noteworthy now that many of those who are the most concerned with female beauty, in the fashion industry, and the vast majority of those concerned with male beauty, in whatever context, are usually expected to be homosexual men (as Whoopi Goldberg, dressed in white-face as Queen Elizabeth I, joked at the 1999 Academy Awards, "I think we've all had our hair done enough times to know that you cannot rush a Queen"). ในบริบทศิลปะหรือมืออาชีพก็จะแดกดันสำคัญในขณะนี้ว่าส่วนมากของผู้ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดกับความงามของเพศหญิงในอุตสาหกรรมแฟชั่นและส่วนใหญ่ของผู้ที่เกี่ยวข้องกับความงามของเพศชายในสิ่งที่บริบทที่คาดว่าจะเป็น ชายรักร่วมเพศ (เป็น Whoopi Goldberg, ใส่อยู่ในใบหน้าขาวเป็น Queen Elizabeth I, ติดตลกที่ 1999 รางวัลออสการ์"ฉันคิดว่าเราทุกคนจะได้ทำผมของเรามากพอที่จะรู้ว่าคุณจะไม่สามารถวิ่ง Queen") At the same time, radical lesbians, and moralistic feminists who hardly seem distinguishable from them, often seem to be some of the most militantly anaesthetic people in the civilization. ในขณะเดียวกัน, เลสเบี้ยนอนุมูลอิสระและ feminists สอนศีลธรรมที่ดูเหมือนแทบจะไม่สังเกตได้จากพวกเขามักจะดูเหมือนจะเป็นบางส่วนของคนส่วนใหญ่ยาชา militantly ในอารยธรรม There has been a reaction to that even in the lesbian community, where we now have the phenomenon of "lipstick lesbians," who indulge in all the traditional paraphernalia of feminine beauty -- and a pair of such women can make a decent living now simply selling videos of their own lovemaking to male fans [a formula that even works at the level of non-pornographic light comedy -- see ]. มีการทำปฏิกิริยากับว่าแม้ในชุมชนเลสเบี้ยนซึ่งขณะนี้เรามีปรากฏการณ์"เลสเบี้ยนลิปสติก,"ผู้ที่หลงระเริงในทุกแบบดั้งเดิมของกระจุกกระจิกของผู้หญิงความงาม -- และคู่ของสตรีดังกล่าวสามารถทำให้ชีวิตดีตอนนี้เพียงแค่ ขายวีดีโอของการจีบของตัวเองเพื่อแฟนชาย [ตลกสูตรที่ยังสามารถใช้ได้แสงที่ไม่อนาจารของระดับ -- ดู Kissing Jessica Stein ]
The distaste for this, and for flamboyant drag queens like , of the anaesthetic feminists and lesbians, however, must pale beside the discomfort they must feel with some kinds of gay art: The only place in recent culture where misogyny is generally beyond feminist criticism is in art with a gay male theme. เช่นความไม่พอใจสำหรับนี้และลากมีสีสันสำหรับราชินี RuPaul , ของ feminists ยาชาและเลสเบี้ยน แต่ต้องอ่อนอยู่ด้านข้างรู้สึกไม่สบายที่พวกเขาต้องรู้สึกกับบางชนิดศิลปะเกย์ : ที่เดียวในวัฒนธรรมที่ผ่านมาซึ่งความเกลียดชังผู้หญิงโดยทั่วไปนอกเหนือจากการวิจารณ์สตรีนิยม อยู่ในชุดรูปแบบศิลปะกับชายเกย์ A striking example of this was the celebrated 1992 movie The Crying Game , where the only likable female character turns out to be male. เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของการเฉลิมฉลองนี้ถูก 1992 ภาพยนตร์ Crying เกมที่เพียงตัวละครหญิงน่ารักจะเปิดออกจะชาย The real women in the movie were faithless, treacherous, or positively murderous and evil. หญิงจริงในหนังได้ไม่น่าไว้วางใจ, ทุจริตหรือการฆาตกรรมทางบวกและความชั่วร้าย Ordinarily, this would have raised howls of protest, even demonstrations and boycotts, but reviewers and critics hardly seemed to notice that aspect of the film. ตามปกตินี้จะมีขึ้น howls ของการประท้วงการสาธิตและการคว่ำบาตรแม้ แต่ผู้แสดงความคิดเห็นและนักวิจารณ์แทบจะไม่ลำบากในการแจ้งให้ทราบลักษณะของภาพยนตร์ที่ Because of its gay theme, it was above reproach, whatever else it may have been saying or doing. เพราะของชุดรูปแบบเกย์ของมันก็คือเหนือประณาม, สิ่งอื่นที่อาจได้รับการพูดหรือทำ There is also the curious case of late artist Robert Mapplethorpe , whose photos of homoerotic bondage, sado-masochism, humiliation, and even blood-letting are counterexamples to the feminist thesis that these expressions of male sexuality, when involving women, are simply motivated by misogyny. นอกจากนี้ยังมีกรณีที่อยากรู้อยากเห็นของโรเบิร์ตปลายศิลปิน Mapplethorpe ซึ่งมีภาพของความเป็นทาส homoerotic, สะเดาะ masochism, ความอัปยศอดสูและแม้แต่เลือดให้เป็น counterexamples เพื่อวิทยานิพนธ์สตรีนิยมที่แสดงออกเรื่องเพศชายเหล่านี้เมื่อที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงมีแรงจูงใจโดยการ ความเกลียดชังผู้หญิง Real misogyny is thus overlooked, while evidence that male sexuality is not, in general, misogynistic also escapes notice. ความเกลียดชังผู้หญิงจริงจึงถูกมองข้ามหลักฐานในขณะที่เรื่องเพศชายไม่ได้โดยทั่วไปยังหนี misogynistic แจ้งให้ทราบล่วงหน้า The political alliance between feminism and gay "rights" (which is all about property rights and voluntary association), it seems, trumps feminist doctrine about art, patriarchy, and even misogyny but also shuts down the evaluation of anything else that gay sexuality might reveal. พันธมิตรทางการเมืองระหว่างการเคลื่อนไหวและ"เกย์"สิทธิ (ซึ่งเป็นข้อมูลเกี่ยวกับ สิ้นสุด สิทธิในทรัพย์สินและสมาคมอาสาสมัคร) ดูเหมือนว่าหลักคำสอนสำคัญกว่าสตรีนิยมเกี่ยวกับศิลปะการปกครองฉันพ่อกับลูก, และแม้กระทั่งความเกลียดชังผู้หญิง แต่ยังปิดอะไรการประเมินผลการอื่น ๆ ที่ทางเพศของเกย์อาจ เปิดเผย
According to Harper's Index , the average increase in the protrusion of a woman's buttocks when she wears high heels is 25 percent. [Linda O'Keeffe, Shoes, A Celebration of Pumps, Sandals, Slippers & More , Workman Publishing, New York, 1996, p.ตาม Harper 's ดัชนีเพิ่มขึ้นเฉลี่ยในก้นแลบของผู้หญิงของเมื่อเธอสวมรองเท้าส้นสูงเป็นร้อยละ 25. [ลินดา O'Keeffe, รองเท้า, การเฉลิมฉลองของปั๊ม, รองเท้า, รองเท้าและอื่น ๆ , คนงาน Publishing, New York, 1996 , p 127.] ] 127.
Not just feminism, but much broader principles of political correctness now have strong influence on law and education. The Language Police, How Pressure Groups Restrict What Students Learn , by Diane Ravitch [Alfred A. Knopf, 2003], details the effects of politicized standards in education, particularly the that can be used, the issues that can be addressed, and the truths that must be distorted in order to avoid political offense. การเคลื่อนไหวไม่เพียง แต่ในวงกว้างมากหลักการของความถูกต้องทางการเมืองขณะนี้มีอิทธิพลอย่างมากต่อกฎหมายและการศึกษา. ภาษาตำรวจ, วิธีดันกลุ่มนักเรียนได้เรียนรู้อะไร จำกัด โดย Diane Ravitch [Alfred A. Knopf, 2003] รายละเอียดผลกระทบของมาตรฐานการเมือง ในการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาษา ที่สามารถใช้ประเด็นที่สามารถ addressed, และความจริงที่ต้องบิดเบือนเพื่อหลีกเลี่ยงความผิดทางการเมือง Among many marvelous examples, there is a passage that specifically addresses the political anaesthesia to be found in literature anthologies: ตัวอย่างยิ่งใหญ่ในบรรดาหลายทางที่มีอยู่โดยเฉพาะการระงับความรู้สึกทางการเมืองที่จะพบใน anthologies วรรณคดีคือ
Censorship distorts the literature cirriculum, substituting political judgments for aesthetic ones. เซ็นเซอร์บิดเบือน cirriculum วรรณกรรม, แทนการตัดสินใจทางการเมืองสำหรับคนสุนทรีย์ Because of the bias and social content guidelines, editors of literature anthologies must pay more attention to having the correct count of gender groups and ethnic groups among their characters, authors, and illustrations than they do the literary quality of the selections. เพราะอคติและแนวทางเนื้อหาสังคม, บรรณาธิการของ anthologies วรรณกรรมต้องให้ความสำคัญกับการมีการนับที่ถูกต้องของกลุ่มเพศและกลุ่มชาติพันธุ์ในหมู่ตัวอักษร, ผู้เขียนของพวกเขาและภาพประกอบกว่าที่พวกเขาทำคุณภาพของการเลือกวรรณกรรม State education officials carefully scrutinize the former and ignore the latter. เจ้าหน้าที่ของรัฐการศึกษาอย่างรอบคอบกลั่นกรองอดีตและไม่สนใจหลัง Once literary quality no longer counts, almost anything can be included in literature anthologies, such as television scripts, student essays, advertisements, and other ephemera, while indisputably major authors share equal billing with authors whose work will never be known outside the textbook industry. เมื่อไม่นับคุณภาพของวรรณกรรมอีกต่อไปเกือบทุกอย่างสามารถรวมอยู่ใน anthologies วรรณกรรมเช่นสคริปต์โทรทัศน์, เรียงความนักเรียน, โฆษณา, และ ephemera อื่น ๆ ในขณะที่หุ้น indisputably นักเขียนสำคัญเท่ากับการเรียกเก็บเงินกับผู้สร้างงานที่จะไม่เป็นที่รู้จักกันนอกอุตสาหกรรมตำราเรียน Quietly but inevitably, what we once considered our literary heritage disappears from the schools. เงียบ ๆ แต่อย่างหลีกเลี่ยงไม่สิ่งที่เราพิจารณามรดกทางวรรณกรรมของเราครั้งเดียวหายไปจากโรงเรียน [p.160] [p.160]
The tendency of political moralism is to political orthodoxy, in whose terms aesthetic value is secondary to irrelevant -- or even improper. แนวโน้มของ moralism ทางการเมืองคือการ orthodoxy ทางการเมืองในแง่ที่มีค่าความงามเป็นรองที่ไม่เกี่ยวข้อง -- หรือแม้กระทั่งที่ไม่เหมาะสม As Ravitch notes, this produces works that are not only aesthetically bad, but simply boring. เป็นบันทึก Ravitch, นี้สร้างผลงานที่ไม่เพียง แต่ aesthetically ไม่ดี แต่ก็น่าเบื่อ Students not only find the material stupifying, but the sharper ones are usually aware of its tendentiousness and dishonesty. นักเรียนไม่เพียง แต่หาวัสดุ stupifying แต่คนที่คมชัดยิ่งขึ้นมักจะตระหนักถึงและไม่ซื่อสัตย์ของ tendentiousness After winning the Cold War, the United States now manages to reproduce, perhaps not , the Soviet vision of education as political indoctrination. หลังจากที่ชนะสงครามเย็นสหรัฐอเมริกาตอนนี้จัดการในการทำซ้ำอาจไม่ ได้ตั้งใจ , โซเวียตวิสัยทัศน์ของการศึกษาเป็นการปลูกฝังทางการเมือง พันธุ์ของ Moralism
จริยธรรมของเสียงหัวเราะโดย FH Buckley, มหาวิทยาลัย Michigan Press, 2003
เร้าอารมณ์เป็นหมวดหมู่ความงาม
ความสัมพันธ์เชิงเหตุผลของ Moralism จริยธรรมและสุนทรียศาสตร์
Pages on Feminist Issues Pages เรื่องประเด็นสตรี | ||||
Copyright (c) 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2006 All Reserved
The Fallacy of Moralism , Note 1 การเข้าใจผิดของ Moralism, 1 หมายเหตุ
ความเกรียวกราวกว่ากะเหรี่ยง Finley ขณะนี้ล่องลอยในประวัติศาสตร์และผู้อ่านจำนวนมากอาจจะไม่รู้จักชื่อของเธอ Finley will live in infamy among Conservatives for using her grant from the National Endowment for the Arts, back in the '80's, to do a performance art piece: She appeared on stage in the nude, smeared chocolate syrup on her body, and invited audience members to lick it off. Finley จะอยู่ในความอับอายขายหน้าในจารีตนิยมในการใช้สิทธิ์ของตัวเองจากชาติประกันชีวิตสำหรับศิลปะ, ย้อนกลับไปใน s '80', การทำชิ้นงานศิลปะการแสดง : เธอปรากฏบนเวทีในเปลือยน้ำเชื่อมช็อคโกแลต, smeared บนร่างกายของเธอและเชิญผู้ชม สมาชิกเลียออก The quite reasonable objection, of course, was why taxpayer money should be spent on something like this, which many people would consider offensive or obscene. คัดค้านค่อนข้างเหมาะสมของหลักสูตรคือเหตุผลที่ผู้เสียภาษีเงินควรจะใช้จ่ายในสิ่งที่ต้องการนี้ซึ่งหลาย ๆ คนจะพิจารณาความไม่พอใจหรือหยาบคาย Finley's own purpose in the piece was muddied when she later appeared in the July 1999 issue of Playboy magazine. จุดประสงค์ของตัวเอง Finley ในชิ้นถูก muddied เมื่อเธอมาปรากฏตัวในกรกฎาคม 1999 ปัญหาของนิตยสารเพลย์บอย The original act seemed to be a standard angry parody or send up of the "objectification" of the female body or, as the Playboy article itself said, "a symbol of degradation." การกระทำเดิมดูเหมือนจะโกรธมาตรฐาน สตรีนิยม เลียนแบบหรือส่งขึ้นของ"การทำให้แลเห็น"ของร่างกายของสตรีหรือเป็นบทความ Playboy ตัวเองกล่าวว่า"การย่อยสลายสัญลักษณ์ของ." However, appearing in the nude in Playboy magazine, especially with Bill Maher personally licking the chocolate off her himself, would hardly be interpretated by the standard angry feminist as sending the "right message"; and Finley compounds the problem by appearing, not just in her trademark chocolate, but without it also, in some standard Playboy nude poses. แต่ปรากฏในภาพเปลือยในนิตยสารเพลย์บอยโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ Bill Maher ส่วนตัวเลียช็อคโกแลตปิดตัวเองของเธอจะแทบจะไม่ได้โกรธ interpretated โดยสตรีนิยมมาตรฐานการส่ง"ข้อความขวา"และ Finley สารปัญหาโดยที่ปรากฏไม่เพียง แต่ใน ช็อคโกแลตเครื่องหมายการค้าของเธอ แต่โดยไม่ได้นอกจากนี้ในบางมาตรฐาน Playboy เปลือย poses She doesn't look particularly angry or feminist and indeed is a very good looking woman -- wholesome and enjoyable -- little inferior to any Playmate. เธอไม่ได้ดูโดยเฉพาะอย่างยิ่งโกรธหรือสตรีนิยมและแน่นอนเป็นผู้หญิงที่ดูดีมาก -- บริสุทธ์และสนุก -- น้อยรองลงมาจากเพื่อนเล่นใด ๆ This was a curious development in the history of political performance art. นี้ถูกพัฒนาอยากรู้อยากเห็นในประวัติศาสตร์ของศิลปะการแสดงทางการเมืองThe Fallacy of Moralism , Note 2 การเข้าใจผิดของ Moralism, 2 หมายเหตุ
The Fallacy of Moralism , Note 3 การเข้าใจผิดของ Moralism, 3 หมายเหตุ
....
While religious moralism is familiar from much of history, and political moralism since at least the French Revolution, the 20th century provided terrifying examples of both.
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น